Barokowe Lecce przyciąga uwagę przechodnia praktycznie co krok. To jedno z tych miejsc, w którym warto patrzeć przez cały czas w górę, a nie pod nogi, bo inaczej umknie nam sporo pięknych detali.

Mijając kamienice, ich fasady i balkony, wszędzie zauważa się bogactwo ornamentów. Architektura Lecce tworzy wyjątkową atmosferę, którą dopełnia charakterystyczny dla miasta kolor tutejszego piaskowca.

Dla miłośników baroku, spacer po uliczkach starego centrum miejscowości jest jak powolne przeglądanie eleganckiego albumu ze sztuką barokową. Z tą tylko różnicą, że pomiędzy spoglądającymi zewsząd dekoracjami rzeźbiarskimi toczy się codzienne życie mieszkańców. Nonszalancko zaparkowane samochody często zaburzają harmonię architektoniczną, ale w końcu to spacer po mieście, a nie po salach muzealnycb.

Głównym placem miasta i zarazem niezwykłym zlepkiem architektonicznym jest Piazza Sant’Oronzo, z mieszczącą się tam kolumną i pomnikiem św. Oronza. Wyjątkową część placu stanowi rzymski amfiteatr z I stulecia p.n.e., który został odkryty w 1938 r. Nieopodal, przy Via dei Mocenigo 21, jest bardzo fajna knajpka – Semi Serio. Jadłospis jest w niej dostosowany do pór roku i warzyw sezonowych. Tutejsza kuchnia gwarantuje autentyczne lokalne smaki, przywołujące na myśl posiłki u świetnie gotującej włoskiej babci.

Barokowe akcenty

Za czołowego przedstawiciela baroku w Lecce uznaje się Giuseppe Zimbala, zwanego potocznie lo Zingarello. Kunszt jego warsztatu można podziwiać w wielu punktach miasta, w tym przy najważniejszych zabytkach.

Przykładem jest chociażby XII – wieczna katedra, która obecny wygląd zawdzięcza właśnie temu architektowi. Prac dokonano w drugiej połowie XVII stulecia, a ich wynikiem są dwie ozdobne fasady oraz licząca pięć pięter dzwonnica. Również Chiesa del Rosario, a raczej jej bogato zdobiona ornamentami fasada, związała swoją historię z  lo Zingarello. Wewnątrz świątyni warto zwrócić uwagę na charakterystyczne kolumny przy ołtarzu.

Częściowo ten sam architekst był również odpowiedzialny za wygląd innego kościoła – perly Lecce, czyli bazyliki Santa Croce (św. Krzyża). Niedawno odrestaurowany obiekt powstał w latach 1549–1672 i uważa się go za najlepszy przykład baroku w mieście. Trudno powiedzieć na co tak naprawdę warto spojrzeć przyglądając się wejściu do tej świątyni – według mnie na wszystko. Wzrok przyciągają na pewno nietuzinkowe kariatydy wspierające balkon.

Slow travel w Lecce

O zachodzie słońca, przez prowadzącą do centrum Lecce Bramę Neapolitańską (wł. Porta Napoli) zakrada się ciepłe pomarańczowe światło, które otula okoliczny plac i ogrzewa przyjemnie stałych bywalców mieszczącego się tu baru. Centro storico najlepiej zwiedzać bez pośpiechu, poddając się powolnemu, miejscowemu klimatowi, typowemu dla południa Włoch.