Gdy przechodzi się przez park prowadzący do klasztoru w Certosa di Pavia, jeszcze nie końca wiadomo jakiego widoku spodziewać się na krańcu drogi. Nawet jeśli panujący wokół spokój oraz sąsiedztwo grubych murów, ponad którymi można dostrzec bogato zdobione fragmenty kompleksu kościelnego, są subtelną acz wymowną zapowiedzią czekającej nas niespodzianki. Niemniej jednak, gdy punktualnie o wskazanej u drzwi wejściowych godzinie, otwierają się klasztorne wrota, ukazujący się zwiedzającym widok jest więcej niż zniewalający.

Klasztor którego budowę rozpoczęto pod koniec XIV w., na polecenie panującego wówczas w Mediolanie Gian Galeazzo Viscontiego, uznawany jest za jeden z najważniejszych włoskich zabytków architektury późnego gotyku. Wzniesiony kilka kilometrów od zamku w Pavii, tam gdzie kończyły się tereny myśliwskie drugiej rezydencji mediolańskich diuków Viscontich, w pierwotnym zamyśle miał służyć im jako mauzoleum. Ostatecznie prace budowlane przeciągnęły się znacznie i obiekt ukończono już za panowania w stolicy Lombardii rodu Sforzów. To dlatego w lewej części transeptu natrafimy na przepiękny nagrobek Ludovica Sforzy i jego małżonki Beatrice d’Este. Trwająca prawie cały wiek budowa kompleksu spowodowała, że w jego wnętrzu, obok przeważającego stylu gotyckiego, nie brak też wpływów renesansowych. Doskonałym przykładem są tu np. krużganki: zarówno mały jak i duży, na ten ostatni – co ciekawe – wychodzą wprost mnisie cele. Jednak, niewątpliwie, najbardziej znamienitą wizytówką klasztoru w Certosa di Pavia jest marmurowa fasada o bajecznych zdobieniach, której detalom można się przypatrywać bez końca…