Spacer po uliczkach, położonej na wzgórzu, starej części Bergamo jest relaksujący. Prowadzi wśród zabytków miasta, urokliwych zaułków, wieżyczek i dzwonnic. Najbardziej jednak lubię zatrzymywać się na okolicznych placach, gdzie wciąż jeszcze wyczuwa się atmosferę sprzed wieków.

Zaglądając na niektóre podwórka w mieście można natrafić na pięknie utrzymane ogrody

Gdy tylko mogę, staram się również zaglądać na napotykane przypadkiem podwórka. Są one zazwyczaj zacienione gęstymi, wysokimi żywopłotami. Często ukrywają elegancką architekturę prywatnych kamienic i willi. Gdzieniegdzie można też zobaczyć jakąś niewielką rzeźbę lub małą fontannę.

Ciekawe miejskie dekoracje odkrywa się przypadkiem

Spacerując bez pośpiechu i bez celu, odkrywam Bergamo w jego naturalnej odsłonie: a nie przybranej, świątecznej, na specjalną okazję. Przy odrobienie szczęścia i tak jednak znajduję co jakiś czas różne, ciekawe ornamenty. Podkreślają one jeszcze bardziej wyjątkowy charakter tego miejsca.

Zjawiskowa Cappella Colleoni z XV w. mieści się przy Placu Katedralnym (Piazza del Duomo)

Warto również przyjrzeć się weneckim śladom w mieście, jest ich tutaj wiele. To rezultat ponad trzy i pół wiecznej dominacji Wenecjan w Bergamo. Jej przejawem są np. XVI – wieczne mury miejskie, w pierścieniu których zamknięta jest większość największych skarbów tutejszej architektury.

Panorama dolnej części miejscowości, widziana z Bergamo Alta

Bergamo podzielone jest na dwie części: tzw. wysoką (Bergamo Alta) oraz niską (Bergamo Bassa). Całkowicie odmienne, również na skutek ukształtowania terenu, stanowią niezaprzeczalną jedność. Symbolicznie łączy je także kolejka linowa, którą w 1913 r. podróżował Hermann Hesse.