Piękno opustoszałego Placu Hiszpańskiego potęgują jeszcze bardziej równie puste, odchodzące od niego uliczki. Idąc którąkolwiek z nich, ma się wrażenie jakby spacerowano się po mieście odtworzonym specjalnie dla potrzeb jakiegoś filmu. Bo jak tu uwierzyć, że w całym Rzymie nikt inny nie zdecydował się akurat przechadzać w tym momencie po tej samej trasie? Magia takich chwil jest dla mnie – mówiąc po prostu – bezcenna. A i Wieczne Miasto, chcąc pokazać jeszcze bardziej swoją wyjątkowość, rezerwuje czasami dodatkowe niespodzianki. I tak oto miejsca mijane wcześniej wielokrotnie, w odgłosach absolutnej ciszy, nabierają zupełnie nowego wyrazu.

Piazza del Popolo – czyli Plac Ludu, hmm… tym razem zupełnie bez ludu 🙂

Przechadzka z Piazza di Spagna w kierunku Piazza del Popolo, to tylko kilka, najwyżej kilkanaście minut. Z reguły jednak, nie sposób przecisnąć się tu poprzez nieprzerwany strumień przechodniów. Za to w sierpniu, można nie spotkać na tym samym odcinku nawet dziesięciu osób. I gdy myśli się, że piękniej już być nie może, oto dochodzi się do docelowego placu – oczywiście totalnie opustoszałego. Na tyle, że jedynymi żywymi stworzeniami wydają się być tu w tym momencie wytryskujące wodę z pysków marmurowe lwy, które zdobią okalającą obelisk fontannę.