Umbria, jak mawiają Włosi – to zielone płuco Włoch. Region pozostaje chwilami dziewiczy, w dużej części jest też zalesiony, co sprawia, że jesienią, przy silnym słońcu, mieni się intensywnie barwami karminu i złota. To też taka po trosze mała Toskania: znajdziemy tutaj wszystko, co tak zachwyca u jej bardziej znanej na świecie „sąsiadki”. A przy tym, wciąż jeszcze nie ma w tych okolicach tłumów.
Mniej przyjazna bywa podróżnemu tutejsza mgła, wisząca nisko nad ziemią, niczym wietrząca się na sznurze ciężka zimowa pierzyna. Trudno znaleźć w niej piękno, gdy zmusza samochód do poruszania się z prędkością flagowej włoskiej konstrukcji z końca lat 40- tych XX w. – trójkołowego pojazdu Piaggio Ape. Za to widziana już z góry, kontrastując swoją nieskazitelną bielą z roztaczającym się wokół pejzażem o soczystych kolorach jesieni, zyskuje wprost fascynujący, baśniowy wymiar…
Właśnie zaczęłam pisanie kolejnego rozdziału w przygotowywanym przeze mnie w tych miesiącach nowym przewodniku: tym razem to Umbria. A jakie są Wasze ulubione umbryjskie zakątki?
